Bu hataya nasıl düştüm gibi bir başlık oldu sanırım =)
Bakmayın öyle dediğime biz birbirimizi çok seven bir çifttik.
Fakat evlilik fobisine sahip idik :)
Üniversite yıllarında tanıştık...
Bugünlere kadar getirdik besledik büyüttük sevgimizi...
Ama gelin görün ki ne bende ne de onda ''hadi evlenelim'' düşüncesi yoktu.
Mezun olalım önce dedik... Mezun olduk...
Askerlik de var önümüzde...
E işimiz olmadan mı evlenelim...
(iş görüşmelerinden çıkıp da hüngür hüngür ağladığım fotoğraflarımı koymak istemedim:) )
Tamam işimiz varda bakalım garanti mi ki.
Biraz bekleyelim bakalım işsiz kalırsak nasıl geçiniriz...
Borçlu evlenirsek daha toparlanamayız, en iyisi para biriktirelim...
Daha çok para biriktirmeliyiz...
~~~...~~~...~~~
Anlayacağınız şu ki bizim evlenmeye niyetimiz yoktu. Biz evlilikten korkuyorduk.
E haksız mıydık?
Ev geçindirmek başlı başına bir problem...
Elektrik, su, doğalgaz, telefonlar, kira, aidat, kredi kartı borçları, mutfak masrafı...
bunların hepsi ayrı ayrı sıkıntı dert...
Parası dert, ödeme takibini yapmak ayrı dert...
Her ne kadar 5 senedir tanışıyor olsak da evdeki durum farklı olacak bunu da biliyoruz...
E benim açımdan bakarsak; bekarken zaten göçebe hayatı yaşadığım için yemek yapmak yok, çamaşır ütü derdi yok, temizlik derdi yok (var da yok :) )
Onun açısından bir sürü sorumluluğun altına girecek, kendini geçindirmenin yanında bir de beni düşünecek...
Yani sıkıntılar çok...
Bu durumu farkeden aileler tanışma kararı verdiler.
Onun ablaları ile tanışıklığım vardı. Aileleri tanıştırmak için ani bir tanışma organizesi ettik...
Tanışıldı kaynaşıldı...
Bu böyle olmaz iade-i ziyaret gerek dediler onu da yaptık...
Böyle gezmek olmaz bir adınız olsun gelsinler istesinler dediler.
veeee gelip istediler, söz ile birlikte nişanlandık...
Tamam artık istediklerini yaptık, bir kaç ay rahatız dedik.
Meğer yanılmışız...
"Düğün ne zaman" soruları sıklıkla gelmeye başladı...
Cevabımız hep ''Kısmet, bellkkiiii seneye'' oldu...
Sağ olsun büyüklerimiz elimizden tuttu. Nasihat ettiler.
Bu düşüncelerin sonunun olmadığına bizi ikna ettiler...
Maddi sıkıntıları bu zamanda herkes yaşıyor, siz birbirinizi sevin sayın, saygıda kusur etmeyin gerisi gelir dediler. Hayırlı işler ertelenmez dediler. İkna olduk.
O kadar ikna olduk ki 45 gün sonrasına nikah günü aldık :) Ertesi güne de düğün tarihi :)
Sonrasında tahmin edeceğiniz gibi koşturmaca ile geçen kimi zaman geçmek bilmeyen, kimi zaman ise su gibi akıp geçen 45 gün....
Devamı başka yazıya kalsın...
Kalın sağlıcakla :)
~~~~~~~~~~
Fotoğrafların bir kısmı internetten alıntıdır.
Etiketler: evlendik, evlenmeden önceki endişeler, evlenmek istiyorum, evlilik korkusu, nasıl evlendim, nişan, sözlendim
