Doğum sonrası süreçte hastane odası için planlanan o süs püs antin kuntin hiç birşeyi aramıyor, göz görmüyor bile 😊
Herşey güllük gülistanlık.
Kaşın orman gibi, bıyık desen çocukta ebeveyn karmaşası yapacak kadar olmuş, hiç umrunda olmuyor😁
Çünkü doğumun etkisindesin!
Ağzın yamuk gözün şaşı dese 'deli misin anayım ben ana' modundayım💁🏻
Ama bir şey vardı ki fotoğraf çekilecek. Biliyorum ki bu etki sonradan geçecek!
Evet geçti!!!
Eşim, ben sancı odasına tekrar alındığım sürede hastaneye varmış. Ah be Yavrum ne bilsin Yalovayı, karıştırmış hastaneleri 🙈
Emzirmek için eşimin odaya alınmasını bekledim. Madem doğuma girmedi bu kez ilk emzirmede yanımda olmalı 😊
Var mıydı onu bile hatırlamıyorum şuan 🙄
Ve o ilk emzirme anı 🙏🏼 tarifsiz... Acı, gıdıklamma, emzirebilmenin gururu, yavrumla ilk bağ 💙
O an aklına bile gelmeyen soru! Evet, emiyor, Evet Süt var!
O kadar güçlü duruşum Odaya çıkmam ile son buldu.
Beni bekleyen gözleri göz yaşlarımı tutamayarak karşıladım. Hem büyük bir utanç, hem anne olmanın gururu, beklenmedik şekilde hızlı geçen bir doğum, 3saatlik bir doğum süreci ardırdan herkesin şaşkın gözleri...
(Şuan bile göz yaşlarımı tutamıyorum)
Sonrası malum,
hayran hayran bakışlar,
Oyaaa çok minikkk,
Ay Oya aynı Ali, Aynı babası...
Not: Hala kaşlar alınmamış 😁Etiketler: normal doğum, Oya'nın doğum macerası, pozitif doğum hikayeleri